खाली ठाउँ भर्नुस्

त्यो एकदिन उनको मेरो मन अनि रङ्ग मिल्यो

कालो जिन्स अनि रातो भेष्टको पहिरन मिल्यो

यस्तो कुरा मिल्यो मलाई गाउनु पर्ने उनलाई नाच्नु पर्ने

हामीलाई नै गाउनु नाच्नु पर्ने हेर्नुस् हाम्रो चञ्चले पन मिल्यो

मैले बोलाए उनी हल्का लजाएर मुसुक्क हास्दै बोलिन

कुनै दिन यस्तो भयो मेरो प्रस्ताव अनि उनको वचन मिल्यो

म काश्यप गोत्रिय बाह्यण अनि उनी ______ गोत्रिय

सबै मिल्दा अन्तममा गोत्र नमिल्दा हाम्रो कुरा झन मिल्यो

यस्तो बानी पर्यो उनलाई म मात्र मन पर्ने मलाई उनी मात्र

हेर्नुस् मायाको भकारीलाई पनि अनाज टनाटन मिल्यो

धन्य रैछन ब्रह्मा, सृष्टिमा अन्याय भयो भन्नु परेन

सृष्टिमा ब्रह्मालाई पनि आज जस सहितको कमिसन मिल्यो।

आफ्नै नियम सिद्धान्तले मैले आफैलाई बन्दी बनाए

आफ्नै नियम सिद्धान्तले मैले आफैलाई बन्दी बनाए
लाग्छ गल्ति गरे मैले आफैलाई बाध्न ताला चाबि बनाए

संसार देख्न हेर्न चराचुरुङ्गि नै बन्नु नपर्ने यो जमानामा
मित्रहरु उड्ने उफ्ने जीव बन्दा मैले आफैलाई वनस्पति बनाए

आजको २१ सदाब्दिमा मान्छेमा डरत्रास नहुनु पर्ने हो
म त्यसै डराए मान्छेलाई नै राक्षस अनि देवदेवि बनाए

पुरुष फस्छन् कि फसाइन्छन्, महिलासँग डर मात्र लाग्छ

मैले प्रेमिका नबनाई सङ्गिनीलाई पनि काली भगवती बनाए ।

गजल

 आज खुसी छ यो मान्छे, यो कृष्णले पनि राधा भेटेको छ

अब बल्छ दिपक यो जिवनमा, यो बत्तिले पनि पाला भेटेको छ

अब सुर्य-चन्द्रमाको समुहमा परिन म पनि, जोडि भेटियो

अब कहिल्यै निरस हुनेछैन यो, यसले नि जिवनको 

आभा भेटेको छ

अब यात्रा रसियो होला, रङ्गिन होला, यसमा झङ्कार होला

यो लामो दुरि पछि बल्ल एउटा खोलाले अर्को खोला भेटेको छ

लथालिङ्ग थियो यो मुसाफिरको सम्पूर्ण कथा इतिहास हिजो सम्म पनि

सहयोगी सबैलाई धन्यवाद छ, मेरो कथा लेखिदिने पाना भेटिएको छ

खै समय कता पुग्यो, युग फेरियो कि, केही हेक्का नै भएन

अब सम्पूर्ण पलहरुमा बच्ने छु, मैले याद राख्ने यो जमाना भेटिएको छ।

२०७७/०४/०६

आत्मसमर्पण

 असक्त भएर होइन 

आवाज बुलन्द नभएर

मैले आत्मसमर्पण गरे।

मेरो को थियो?

मेरो के थियो?

मेरो को थियो ले

मेरो के थियोलाई थिच्यो

अनि मैले आत्मसमर्पण गर्नुपर्यो।

हुन त परिचय थियो

परिचय जनाउने परिचयपत्र थियो

आफु जनाउने हुलिया 

दारी र जुङ्गा सहितको निधारमा कोठि

स्त्रि लोभ्याउने गालामा खोपिल्टो

तर पनि जिन्दगी एक्लो 

अनि मैले आत्मसमर्पण गरे।

ऊ

 ऊ हिमालको हिऊ जस्तो चहकिली छे

सागर झैँ कन्चन छे, पवन झैँ फरासिलि छे

आमा तपाईंको बुहारी यो सृष्टि कै अनुपम छे।

धेरै ज्ञान जान्छे, थोरै व्यवहार जान्छे

धेरै ज्ञानी छे अनि उस्तै व्यवहार गर्छे

सिकाउनु आमा उसलाई, ऊ जे पनि सिक्छे

आमा ऊ काचो माटो हो, 

तपाईंले बनाए जस्तै बनिदिन्छे।

आमा उसले सासू मान्दिन

आमा मान्छे हजुरलाई

जन्म र कर्म दिने

दुई आमा पाए भनेकी छे मलाई 

कोठा छोडेर घर गएको

ठानेर आफुलाई

आफ्नै आमा मानेकी छे उसले 

आमा हजुरलाई।

भात भान्सामा मात्र होइन 

घर पनि चलाउछे

यो छोराले मात्र होइन आमा

उसले हजुरलाई माया बढाउछे

आमा पिर नगर्नु है

म मरे पनि उसले 

हजुरलाई आफूसँगै सजाउछे

त्यसैले आमा ऊ 

बुहारी होइन छोरी 

बन्न रुचाउछे।

गजल

 यी आखाँ चिम्लेर यो रात चिरसँग सुत्न पाए

कस्तो सपना हुन्थ्यो होला, तक्दिरसँग सुत्न पाए

घामसँगै संसारै खुसि देख्छु, उज्यालो पाएर

यस्तै ठाउँ पुगिन्थ्यो कि, उच्च शिरसँग सुत्न पाए

अर्को चोला खै बाचिन्छ बाचिन्न, देखिन्छ देखिन्न

पुग्थ्यो यदि चोला, मात्र अन्तिम निद्रा खिरसँग सुत्न पाए

के दियो दैवले जन्म पनि आदि र अन्त्य उस्तैउस्तै 

धन्यवाद त भन्थे, फेरि यस्तै भिरसँग सुत्न पाए।।।

जिन्दगीको खाता

 जिन्दगीको खाता

जिन्दगीको खातामा

श्रेता नमिल्दा/मिलाउन नसक्दा
संसारले भोगेको भन्दा ठुलो मन्दीमा परेको छ जिन्दगी।

सायद खाता पुरानो भएर हो
या अन्य कुनै कारणले
यो खातामा
जोडिने भन्दा टाडिनेको संख्या ठुलो छ
त्यसैले जिन्दगी नै ऋणात्म हुदैछ।

जिन्दगीको खातामा के बलियो हुनु पर्ने हो?
भावाना, सम्बन्ध, आध्यात्म, शारिरीक, शक्ति
कि आर्थिक पाटो?

भावानात्म रुपमा सन्तुलित
साथी/नाता जोगाउन सङघर्षरत
आध्यात्मिक रुपमा सबल
शारिरीक रुपमा सक्षम
आर्थिक रुपमा योग्य
हुदाँहुँदै पनि जिन्दगीमा
ठुलो नोक्सान हुदो रहेछ।

अब के समाउ म
नेता, व्यापारी, गुरु
जसले जिन्दगीको हिसाब धनात्मक बनोस् ।